KAWRUH AGAMA

URIP KUWI OBAH


WUS cetha wela-wela, yen manungsa kang obah kuwi diarani urip. Dene wong kang urip kudu gelem obah. Lamun urip hananging ora gelem obah, mula sinebut lumuh. Dene yen ora urip lan ora mati diarani koma, semaput! Kang wis mangkene iki ora kena dipurih baune. Lan mung dadi sanggane liyan. Ing kahanan kang mangkene iki Gusti tetep paring hikmah kanggo sing waras, lamun sing waras mau gelem methik hikmahe.
Tuladha ing tetembangan Sluku-Sluku Bathok alaras jamong kang cakepane mangkene :
Mak jenthit lho-lho bah,
wong mati ora obah,
yen obah ngedeni bocah,
yen urip goleka dhuwit….
Cakepan kasebut mengku teges, menungsa urip kudu obah. Obah ora mung saderma obah. Sabisa obaha kang ngasilake dhuwit. Tegese obah kang prodhuktif! Satemene kang bener kuwi ora kudu obah kang ngasilake dhuwit wae. Keladhuke tumindak bisa dadi wong kang tansah asipat komersiil. Sipate wong paham kapitalisme! Sipat kang tansah ngagul-agulake bathi-rugi. Wusana babagan kang nggepok senggol karo kabutuhan rohani dilirwakake. Nanging bisoa ngasilake samubarang kang bisa migunani marang sapepadha. Bisa kang asipat materi. Bisa uga kang asipat amal kabecikan. Sumrambahe marang sekabehing alam utawa rahmatan lil ‘alamin.
Life is action. Hidup adalah perbuatan. Urip kuwi obah. Urip kuwi tumindak. Kandhane Sutrisno Baachir ing iklan politike. Ora kliru! Ning aja mung obah-obahan kang tanpa guna, tanpa tanja, lan tanpa wewaler. Awit akeh wae mengungsa kang obahe mung nuruti hawa nepsune. Saengga kang ginayuh ora kok katentreman batin, nanging malah pasiksa batin. Durung yen tumindake mau malah mitunani liyan, gedhene nganti mitunani ing madyaning bebrayan. Kang mangkene iki ora dibenerake mungguhing agama.
Miturut panalitene para ahli, ing alam sawegung kang gedhe lan ambane tan kena kinira iki, diyakini kabeh makhluk kuwi obah! Ing alam gedhe(makrocosmos), samubarang kang bisa dideleng kanthi mripat sawantah nganti kang gedhene ora mekakat tuladhane rembulan, lintang, galaksi, supercluster sapendhuwur pranyata kabeh kuwi obah. Obah kang mawa aturan. Obahe mubeng utawa munyer. Mubeng ing awake dhewe(rotasi) lan mubeng kang ngubengi samubarang kang luwih gedhe(revolusi). Umpamane bumi wis munyer ing punjere. Uga isih munyer ngubengi srengenge bebarengan karo rembulan kang kejaba munyer ing punjere dhewe uga munyer ngubengi bumi, lst.
Wondene ing alam cilik(mikrocosmos) alam kang mung bisa dideleng nganggo piranti kaya dene mikroskop, semono uga. Samubarang kang cilik kejaba munyer ing badane dhewe(rotasi/spin), uga tansah ngubengi samubarang kang luwih gedhe(revolusi). Umpamane atom. Sajroning atom ana proton lan elektron. Kejaba proton mubeng ing punjere dhewe, dheweke uga diubengi elektron. Mangka elektron uga wis munyer ing punjere dhewe. Sabanjure atom-atom kasebut gegandhengan mubeng dadi molekul lst.
Dhawuhe Gusti ing QS. Al Israa’ ayat 44 :
Langit yang tujuh, bumi dan semua yang ada di dalamnya bertasbih kepada Allah. Dan tak ada satupun melainkan bertasbih dengan memujiNya, tetapi kamu sekalian tidak mengerti tasbih mereka. Sesungguhnya Dia adalah Maha Penyantun dan Maha Pengampun
Cetha ing ayat kasebut samubarang ing alam makrocosmos lan mikrocosmos kabeh tansah tasbih ngagungake asmaNe Gusti Allah SWT. Lha apa kanthi obahe samubarang kasebut minangka tasbihe makhluk kasebut marang Gusti Allah? Akeh panemu kang mastani mangkono.
Jejere menungsa kang diparingi kaluwihan akal, kudune kita ora oleh kalah karo kewan. Kita kudu gelem obah kang migunani tumrap sapepadha lan tumrap sakabehing alam utawa rahmatan lil alamin. Mongsok kita arep kalah karo manuk kang saben esuk wis ucul saka susuhe lan golek pangan kanggo nyambung uripe? Kamangka papan kang dituju manuk mengko isih durung kinawruhan, papan ngendi kang ana pangane? Nanging si manuk tetep yakin(optimis) bakal oleh asil kang wis dicumawisake Gustine.
Semono uga tumrape pengusaha(bisnisman). Lamun dheweke ora gelem obah, dheweke bakal kepancal sepur ngadhepi owah-owahan kahanan. Tundhone bisnise ora bisa maju, kang wusana dadi lan bangkrute. Apa maneh saiki jamane jemput bola. Yen kita mung thenguk-thenguk, tangeh lamun bakal nemu gethuk!
Lan maneh umpama kita mung aras-arasen, ora gelem obah, ora temandang gawe, ora olah-raga, mung mangan turu, nonton TV ing ndalem wektu seminggu otot-otot iki bakal suda kekuwatane. Satemah kita dadi ora sehat. Tundhone malah ngundang penyakit wae. Wus akeh panaliten ing negara-negara maju, rata-rata bocah-bocahe nandhang obesitas krana kurang obah?! Kurang gerak?! Saben dina mung nonton TV, play station lan dolanan komputer?
Mula ayo kita kabeh padha obah kang bener, migunani lan ora nerak wewalere agama. Gusti wis paring tuladha marang kita, tangi turu jedhul kita wus diutus obah yakuwi sholat subuh. Manungsa isih esuk wis kautus tasbih. Ngagungake mring gustine. Kang ora liya manpangate kabeh kanggo kita. Ora kanggo Gusti Allah. Aja nganti kerinan! Apa maneh nganti kalah dhisik karo njedhule sang bagaskara. Sabanjure terus makarya jumbuh karo profesine dhewe-dhewe. Nuwun.***(Oyos) Wis nate kapacak ing JB edisi Minggu ke 3 April 2009.