OYOS TULUNGAGUNG BLOG

Rabu, 11 Maret 2009

KEMBANG LAMBE



RITA SUCI DIANASARI :

LELUMBAN ING KETHOPRAK
KANGGO SANGU PANGURIPAN


ING taun 2001 kepungkur dheweke tanpa angkan-angkan kepengin bisa main kethoprak. Senajan sakawit dudu kuwi gegayuhane. Mula kenya kang isih nembe metu SMA taun 1999 kuwi banjur lunga tumuju gedhung THR Surabaya. Ing THR kepethuk Pak Rahman Syam minangka pimpinane Siswo Budoyo. Dening Pak Rahman, kenya asli RT. 2 RW. 2 Dhukuh Karangtengah Pulosari Ngunut Tulungagung iki banjur kapasrahake Mbak Ariyamti dimen digulawenthah.
Ing astane Mbak Ariyamti, ora suwe dheweke wis bisa dadi pemain roll. Ora aneh yen Rita enggal bisa dadi pemain roll. Jalaran wiwit TK dheweke wis bisa nari lan asring tampil ing pangung-panggung utawa ing pahargyan-pahargyan liyane. Kejaba kuwi pepenginane bisa dadi pemain kethoprak kang temenan, kang njalari dheweke cepet bisa dadi pemain kang mumpuni.
Bab paras, ora nguciwani. Dheweke kaparingan kanugrahan saka Gusti aparas ayu kang nengsemake. Nanging Rita ngrumangsani dudu bab ayune kuwi kang njalari dheweke bisa dadi pemain kethoprak. Ning dheweke pancen temen-temen nggatekake piwulange ibu angkate(Mbak Ariyamti) kanthi tenanan. Lha nyatane akeh wae wong ayu, ning ora bisa main kethoprak, hara? Mula ayu kuwi pancen pawitan, ning kudu tansah tetep ngulir budi-ngupaya kanthi temen kanggo nggayuh kabisan. Kuwi kang dadi kunci sukses pawongan.
Wis dudu wadi maneh ing donyane kesenian tobong, lamun ana pemain sri panggung anyaran kang dadi roll mesthi nuwuhake serik lan merine liyan. Utamane pawongan kang nduweni ambisi. Dheweke mesthi rumangsa oleh saingan kang sawanci-wanci bisa ngendhih kalungguhane. Mula ora arang banjur ana pemain kang rumangsa kaancam mau banjur ngrekadaya kanggo ngejlogne sri panggung anyaran kuwi. Bab kuwi wis disadhari Rita.
“Nate lho Mas, pas shooting Bawang Merah Bawang Putih kanggo JTV, kula dhapuk Bawang Merah dipulasara tenan karo lawan mainku? Mesthine kang diajar lan disiya-siya rak bawang Putih? Ning, ora! Aku sing diajar tenanan! Ya ditendhang, dikaplok, digebugi nganggo kayu. Langsung karo sutradarane dicut!”
Saka kedadeyan kuwi dheweke nuli bisa metani apa kaluputane. Ning meksa ora ketemu. Panggraitane,”Ah...., paling aku lagi dimelikake liyan,” ngono pamawase.
Kamangka dheweke wis diaku anak karo Mbak Ariyamti. Tegese dheweke isih ana ing pangayomane Mbak Ariyamti. Jejere pemain senior Mbak Aryamti isih disungkani para pemain liyane. Coba, yen ora? Embuh, wae apa kang dumadi? Wong ngono wae isih ana sing wani njalari, jare?!
Kuwi mung salah siji conto wae. Liyane? Byuh, isih akeh! Ngadhepi kahanan ngono mau, diadhepi Rita kanthi lembah manah lan andhap asor. Kabeh mau mesthi ana hikmahe. Toh, dheweke ora duwe ambisi njongkeng kalungguhane para seniore ing Siswo Budoyo.
Mula ambyur ing donyaning seni mligine kethoprak mau kanggone Rita minangka pandadaran kang hikmahe bisa dicakake utawa kena kanggo sangu urip sabendinane ing madyaning bebrayan.
Keneng apa ngambyuri donyaning kethoprak ing wanci kethoprak kelangan jaman kencana rukmine? Ora dadi ngapa, jer main kethoprak kuwi kanggone Rita minangka panggilan seni utawa kanggo nyalurake hobby. Cethane, main kethoprak ora kok kanggo tujuan golek pangupa-jiwa. Gegayuhane kang satemene yakuwi kepengin adeg salon rias kang profesional. Lan dinane iki uga wis wis diayahi nadyan durung gedhe.
Saiki Rita wis patutan anak siji umur 16 sasi. Menawa isih ana sing nge-job main kethoprak sauger anake kena disambi dheweke ora kabotan. (Wis nate kadadekake sampul majalah PS)***

Selasa, 10 Maret 2009

ANA ANA BAE

LARA WETENG SING DISAMBATKE
KOK SIKIL?

KEDADEYAN iki dakalami dhewe, kurangluwih wis telulas tahun kepungkur. Nalika semana aku isih mancal becak. Kaya adat saben, bakda Isya’ aku metu saperlu janggol becak. Isih durung adoh saka ngomah, ngepasi liwat pos kamling kang peteng merga ora ana lampune, aku di-ndheg pawongan.
“Cak. Becak!” cluluke pawongan saka Pos Kamling.
Dakwaspadakake arahing suara, jebul ana pawongan sambat-sambat kelaran.
“Njenengan sakit napa?” pitakonku.
“Perut. Antar aku ke DKT (Dinas Kesehatan Tentara),” wangsulane. Daksetitekake priyantun kuwi, sajak ora pangling suara kuwi. Wo iya, piyambake kepala DKT sing asli saka Tasik. Jalaran aku bola-bali ngeterne penumpang kang mertamba mrono. Senajan ora tepung akrab, ning aku wis apal. Senajan kahanan peteng, aku wis yakin yen priyantun iki kepala DKT. Jalaran aku ra weruh asmane mula dak ringkes kanthi asma Pak X ngono wae. Kanthi nggruguh-nggruguh kelaran senajan ra banter, Pak X ngendika, jare mari dhahar bakso pedhes banget. Mangka piyambake ngerti yen kagungan mag. Sing mesthine, pirsa sirikane dhaharan pedhes lan kecut. Lha, ha-wong mantri kesehatan je? Nanging wektu kuwi pancen pengin banget dhahar pedhes kaya nalika isih timur biyen nalika isih durung nandhang gerah Mag.
“Ya, ya…Pak,” wangsulanku. Sakwise sepedha jengkine dakunggahake becak, nuli taktaleni ukur ukur. Njur Pak X, munggah kanthi nyepengi madharane. Becak wiwit dakpancal alon-alon. Karo isih ngempet lara, Pak X, meling, “Ntar kalo ditanya ibu, bilang tabrak lari ya...”
“Ya Pak. Lho, tadi itu sebenarnya dari mana?” pitakonku
“Cari tukang plitur ndak ketemu, trus mampir andhok bakso,” jlentrehe.
Aku ra takon, ngapa kudu nganggo alasan tabrak lari barang. Kok gak blaka wae. Menawa wae Pak X isin, jejere mantri kesehatan sing mesthine ngerti sirikane penyakit ning kok malah diterak wae. Apa merga wedi yen nganti diunen-uneni garwane utawa putrane neng dalem mengkone? Jane aku dhewe ya bingung, aja-aja mengko didhedhes pitakonan karo keluargane Pak X.
Ditabrak montor kok gak tatu blas? Trus ngapa sing nabrak kok gak diuber, saperlu dijaluki tanggung jawab? Ahhh... piye ya.... O iya, tatu tabrakan rak ora mesthi gudras getih ta? Bisa uga mung getem utawa tatu njero. Lha, ngapa sing nabrak gak diuber? Jalaran panggonane sepi! Dadi ora ana saksi kang nglari sing nabrak.
Lumayan..., aku wis siap menawa mengko ana pitakonan kang mengkono.

Ora antara suwe becak wis mlebu pekarangan DKT. Sepedha dakudhunake dhisik. Ing emperan DKT, kelurgane Pak X padha jejagongan. Nalika kuwi ora ana pasien kang mertamba mrono. Sing ra daknyana babar blas ki aktinge Pak X. Lha kok Pak njaluk dak lawani. Njur sikile sing siji digantung. Ethok-ethok sikile kelaran mentas ditabrak montor. Byuk! Kabeh padha ngertakne lan padha arep tetulung marang Pak X. Malah mantri piket, uga metu saperlu aweh pitulungan. Nha...pitakon sing kawetu pranyata ora pati adoh karo sing dakangen-angen sakdurunge, neng endi tabrakane lan piye kedadeyane? Dakkandhakake neng panggonan kang sepi lan sing nabrak wis mlayu.Tinimbang aku katut diinterogasi, bubar diparingi ongkos aku bablas janggol. Terus piye sandiwarane Pak X neng dalem dinas sabanjure? Aku ra weruh.

Sing marahi batinku ngguyu kekel ki, lha kok isa-isane ethok-ethok sikile dhingklang. Ben dikira tabrak lari tenanan? Wah, Pak X pancen aktor gamben tenan jebule! Ah…, ana-ana bae? Lara weteng, sing diluhake kok sukune???*** (Nate kapacak ing majalah Jaya Baya)